Dedikasyon

Una sa lahat, gusto kong magpasalamat kina Julius (July) Tan, Erika (Eri-Hime) Villanueva, Benedict (Dickie) Javier, Dominic (Doms) Pascual, Justin (Duta) Exito, at kay Fe (...Fe) Tacata.

Isa lang naman ako sa mga taga-hanga nila pagdating sa Blogging. Sila'y mga taong may angking kagalingan sa pagsusulat kahit na wala sa kanila ang aamin na mayroon sila nito.

Chronological order yang mga pangalan at hindi by rank ng kung anoman. Una kong sinubaybayan ang mga sinulat ni Julius noong 1st year college. At dahil inggitero ako, gumawa na rin ako ng blog ko sa friendster at doon ko na natagpuan ang mga link sa blog ng iba ko pang kaklase. Dito na ako ulit nahumaling sa pagsusulat.

Dati na akong nagpakita ng interes sa pagsusulat at aksidente lang ang lahat. Nagsimula iyon noong nagkaroon ng On-the-Spot Essay writing contest noong third year high school ako. Sumali ako kasama si Rafael (Sag) Sagles at Lorenzo (Enzo) Timbangcaya dahil trip lang namin. Dalawang klase pala ang award. Mayroong 1st, 2nd at 3rd prize para sa English Composition samantalang ako lang ang nakakuha ng Best Composition in Filipino. Hindi ko tuloy alam kung talagang ako yung pinakamagaling sa mga nagsulat ng tagalog o ako lang ang talaga ang nag-iisang gumawa ng tagalog na essay. (Hindi halatang nagyabang ako! Hahaha!!)

Pagkatapos nun, hinalungkat ko ang mga lumang gamit ko at nakita ko ang luma kong notebook na pinagsulatan ko ng mga tula kasama ang ilan sa mga gawa ni Jonas (Nat) Viola, dating aspiring writer na ngayon ay isa nang Malufett na Lead Guitarist para sa bandang "Eleylogic" (Hoy bayaran mo ako, may publicity dito ang banda niyo). Dati, ako ang mahilig tumugtog at siya naman ang mahilig magsulat. Nagkapalit ata kami ng landas.

Dahil sa temporary hype ko noon sa pagsusulat, nakagawa ako ng maraming tula at nailagay ko yun doon sa lumang notebook. Pero dahil sa mapanirang epekto na dulot sa akin ng depresyon, sinunog ko ang buong notebook na yon kasama ang mga tula ni Nat. Hindi nya alam yon, pero bumawi na lang ako sa pagsali sa grupo niya sa Special Operations Group noong 4th year HS. Nangako ako sa kanya na hindi ako susuko sa training kahit na gaano kahirap. At masayang kainan ang naganap pagkatapos ng matagumpay na pagkakamit ng Beret.

Nalimutan ko na ang pagsusulat simula noon. Pero bumalik din kahit papano simula nung nagbasa ako ng blog ng mga nabanggit sa itaas. Natutuwa ako tuwing may bagong entry ang kung sinoman sa blog niya. Makikita kasi sa mga sinulat nila ang bahagi ng pagkatao nila na hindi mo makikita sa pakikipag-usap. Pag nagbabasa ka kasi, mararamdaman mong ikaw ang kinakausap nung "nagsasalita", pero alam mo na hindi lang ikaw ang kausap niya. Sa ganoong paraan, mababawasan ang tendency na magbigay ng sarili nating mga opinyon at tututok tayo sa "pakikinig". Kapag naintindihan natin ang sinasabi nila, mas maiintindihan natin kung sino talaga sila.

Yan lang muna sa ngayon. Para may laman naman to kahit papano.